Լինում է չի լինումի մի աղջիկ է լինում Էլիզա անունով։ Մի անգամ Էլիզան գնում է անտառ գիշերելու։ Աղջիկն այդ օրը շատ ուրախ էր, բայց հենց տեսավ շանն ու կատվին, ապա տրամադրությունն իսկույն բարձրացավ։ Գիշերը գնաց կատվի և շան բների մոտ։ Կատուն և շունը քնած էին, իսկ աղջիկը գոռում էր։ Այդ ժամանակ շունն ու կատուն վեր թռան քնից և բներից դուրս թռան և կանգնեցին աղջկա առջև։
Էլիզան ասում է շանը․
— Ինձ չկծես, հա, թե չէ գիտես քեզ հետ ինչ կլինի, իսկ դու՝ փոքրիկ կատվիկ, նույնպես չփորջես ճանկռել։
Շնիկն Էլիզային շատ սիրեց, բայց կատուն որ այնքան։ Որոշ ժամանակ անց կատուն շատ-շատ սիրեց աղջկան, ով կատուներին շատ է սիրում։
Անցավ մեկ օր ը և Էլիզան գնում էր տուն, չնայած անչափ շատ էր ուզում նորից տեսնել շանը և կատվին։ Մտքովի նրանց հրաժեշտ տվեց ասելով ձեզ շատ կկարոտեմ։
Էլիզան վայելեց իր մեկօրյա հանգիստը անտառում և ձեռք բերեց նոր, հավատարիմ ընկերներ ի դեմս կատվի և շանը։
