- Բերանացի ասա Սահյանի «Ամպրոպից հետո» բանաստեղծությունը
- Լրացուցիչ աշխատանք ՝
- թարգմանական
- ընթերցողական
- ընթերցողական (բարբառային, արևմտահայերեն, գրաբար)
- ստեղծագործական
- ընտանեկան
- այլ
«Հրեղեն ձին»
Թարգմանական
ԱՆԽԵԼՔ ՄԱՐԴԸ
Ժամանակով մի աղքատ մարդ կար. որքան աշխատում էր, որքան չարչարվում էր, դարձյալ միևնույն աղքատն էր մնում։
Հուսահատված մի օր նա վեր կացավ, թե՝ պետք է գնամ գտնեմ աստծուն, տեսնեմ` ես երբ պետք է պրծնեմ այս աղքատությունից, ու ինձ համար մի բան խնդրեմ։
Ճանապարհին մի գայլ պատահեց.
― Առաջ բարի, մարդ-ախպեր, ո՞ւր ես գնում,― հարցրեց գայլը։
― Գնում եմ աստծու մոտ,― պատասխանեց աղքատը,― դարդ ունեմ ասելու։
― Դե որ գնաս աստծու մոտ,― պատասխանեց գայլը,― ասա մի սոված գայլ կա, գիշեր-ցերեկ ման է գալիս սարուձոր, ուտելու բան չի գտնում, ասա՝ մինչև ե՞րբ պետք է սոված մնա. որ ստեղծել ես՝ ինչո՞ւ չես կերակուր հասցնում։
― Լա՛վ,― ասաց մարդն ու շարունակեց ճանապարհը։
Շատ գնաց թե քիչ, պատահեց մի սիրուն աղջկա։
― Ո՞ւր ես գնում, ախպեր,― հարցրեց աղջիկը։
― Գնում եմ աստծու մոտ։
― Երբ որ աստծուն տեսնես,― աղաչեց սիրուն աղջիկը,― ասա այսպիսի մի աղջիկ կա՝ ջահել, առողջ, հարուստ, բայց չի կարողանում ուրախանալ, բախտավոր զգալ իրան. ի՞նչ պիտի լինի նրա ճարը։
― Կասեմ.― խոստացավ ճամփորդն ու գնաց. պատահեց մի ծառի, որ թեև ջրափին էր կանգնած, բայց չոր էր։
― Ո՞ւր ես գնում, ա՛յ ճամփորդ,― հարցրեց չոր ծառը։ ― Գնում եմ աստծու մոտ։
― Դե կանգնի՛ր, մի երկու խոսք էլ ես ապսպրեմ,― խնդրեց չոր ծառը,― աստծուն կասես՝ այս ի՞նչ բան է. բուսել եմ այս պարզ ջրի ափին, բայց ամառ-ձմեռ չոր եմ մնում. ե՞րբ պետք է ես էլ կանաչեմ։
Այս էլ լսեց աղքատն ու շարունակեց ճանապարհը։
Այնքան գնաց, մինչև գտավ աստծուն։ Մի բարձր ժայռի տակ, մեջքը ծառին դեմ տված, ալևոր մարդու կերպարանքով նստած էր աստվածը։
― Բարի օր,― ասաց աղքատն ու կանգնեց աստծու առաջին։
― Բարով եկար,― պատասխանեց աստված,― ի՞նչ ես ուզում։
― Էն եմ ուզում, որ ամեն մարդի էլ հավասար աչքով մտիկ անես, մեկին ավար չանես, մյուսին՝ խավար. ես այնքան տանջվում, աշխատում եմ, էլ չեմ կարողանում կուշտ փորով հաց գտնեմ, իսկ շատերը, որ իմ կեսի չափ էլ չեն աշխատում, հարուստ ու հանգիստ ապրում են։
― Դե գնա, հիմի կհարստանաս, քո բախտը տվեցի, գնա վայելի՛ր,― ասաց աստված։
― Էլ բան ունեմ ասելու, Տե՛ր,― ասաց աղքատն ու պատմեց սոված գայլի, սիրուն աղջկա ու չոր ծառի ապսպրանքը։
Աստված բոլորի պատասխանը տվեց, և աղքատը շնորհակալություն արավ ու հեռացավ։
Վերադարձին պատահեց չոր ծառին։
― Ինձ համար ի՞նչ ասաց աստված,― հարցրեց չոր ծառը։
― Ասաց, քո տակին ոսկի կա. մինչև այդ ոսկին չհանեն, որ արմատներդ հողին հասնի, դու չես կանաչիլ,― պատմեց մարդը։
― Էլ ո՞ւր ես գնում. արի՛ ոսկին հանիր, էլի, հա՛մ քեզ օգուտ կլինի, հա՛մ ինձ, դու կհարստանաս, ես էլ կկանաչեմ։
― Չէ՛, ես ժամանակ չունեմ, շտապում եմ,― պատասխանեց աղքատը,― աստված ինձ բախտ տվեց, ես շուտով պետք է գնամ իմ բախտը գտնեմ, վայելեմ,― ասաց ու գնաց։ Հետո սիրուն աղջիկը պատահեց ու ճամփորդի առաջը կտրեց.
― Ի՞նչ լուր բերիր ինձ համար։
― Աստված ասաց՝ դու պիտի քեզ համար մի մտերիմ կյանքի ընկեր գտնես, այն ժամանակ էլ տխուր չես լինի, ուրախ ու երջանիկ կլինես։
― Դե որ այդպես է, արի՛, դու եղիր իմ կյանքի մտերիմ ընկերը,― թախանձեց աղջիկը ճամփորդին։
― Չէ՛, ես քեզ ընկերակցելու ժամանակ չունեմ, աստված ինձ բախտ է տվել, պետք է գնամ իմ բախտը գտնեմ, վայելեմ,― ասաց աղքատն ու հեռացավ։
Ճանապարհին սպասում էր սոված գայլը, հեռվից հենց որ տեսավ ճամփորդին, վազեց առաջը կտրեց։
— Հը՛, աստված ի՞նչ ասաց։
― Ախպեր, աստծու մոտ գնալիս քեզանից հետո մի սիրուն աղջիկ ու մի չոր ծառ էլ պատահեցին. աղջիկն ապսպրեց, թե ինչու ինքը չի կարողանում ուրախանալ, ծառն էլ թե՝ ինչո՞ւ է գարուն-ամառ չոր։ Աստծուն պատմեցի, ասաց. «Աղջկանն ասա՝ իրան համար մի կյանքի ընկեր գտնի՝ կբախտավորվի, ծառին էլ ասա՝ քո տակին ոսկի կա, պետք է այդ ոսկին հանեն, արմատներդ հողին հասնեն, որ կանաչես»։ Եկա իրանց պատմեցի աստծու խոսքերը. ծառն ասաց՝ դե արի, հանիր ոսկին տար, աղջիկն էլ թե՝ ես հենց քեզ եմ ընտրում ինձ ընկեր։ Ասացի. «Չէ՛, ախպեր, չեմ կարող, աստված ինձ բախտ է տվել, պետք է գնամ իմ բախտը գտնեմ, վայելեմ»։
— Իսկ ինձ համար ի՞նչ ասաց աստված,— հարցրեց սոված գայլը։
― Քեզ համար էլ ասաց՝ սոված ման կգաս, մինչև մի անխելք մարդ կգտնես, կուտես, կկշտանաս։
— Էլ քեզանից անխելք մարդ ո՞րտեղից գտնեմ, որ ուտեմ,— ասաց գայլն ու կերավ անխելք աղքատին։
Անգլերեն լեզվով թարգմանած տարբերակը
DON’T GET THE MAN
Once upon a time there was a poor man. no matter how much he worked, how much he suffered, he remained the same poor man.
Desperate, he got up one day and said, “I should go find God, see when I should get out of this poverty, and ask for something for myself.”
A wolf happened on the road.
“Come on, man-brother, where are you going?” asked the wolf.
“I am going to God,” replied the poor man, “I have something to say.”
“Well, if you go to God,” answered the wolf, “say there is a hungry wolf, he comes to the barn day and night, he can’t find anything to eat, tell me how long he has to stay hungry.” that you created, why don’t you deliver food?
“Okay,” said the man and continued on his way.
It happened to a beautiful girl.
“Where are you going, brother?” asked the girl.
“I’m going to God.”
“Whenever you see the god,” begged the beautiful girl, “tell me there is a girl like this: Jahel, healthy, rich, but she can’t be happy, feel lucky. what will be his reward?
“I will tell you,” promised the traveler and left. He came across a tree that was dry even though it was standing on the bank.
“Where are you going, traveler?” asked the dry tree. “I’m going to God.”
“Wait, I’ll say a few words,” asked the dry tree. I grew on the shore of this clear water, but I remain dry in summer and winter. when should I turn green too?
The poor man heard this and continued on his way.
He went until he found God. Under a high rock, with his back against a tree, the god was sitting in the form of a white man.
“Good day,” said the poor man and stood before God.
“Welcome,” answered the god, “what do you want?”
“I want you to look at every person with an equal eye, not to make one a prey and another a darkness. I suffer so much, I work, and I can’t even find bread for a full stomach, and many people, who don’t work half as much as I do, live richly and comfortably.
“Well, go, you’ll get rich soon, I gave you luck, go enjoy it,” said the god.
“I have something more to say, Lord,” said the poor man and told the story of the hungry wolf, the beautiful girl and the dry tree.
God answered all of them, and the poor man thanked him and left.
On the way back, he happened upon a dry tree.
“What did God say about me?” asked the dry tree.
He said, there is gold under you. until that gold is taken out so that your roots reach the ground, you will not turn green,’ said the man.
- Where else are you going? come, take out the gold, again, it will be useful for you, and for me, you will be rich, and I will be green.
“No, I don’t have time, I’m in a hurry,” answered the poor man, “God gave me luck, I have to go find my luck and enjoy it soon,” he said and left. Then the beautiful girl happened and cut in front of the traveler.
“What news do you bring me?”
- God said: you must find a close life partner for yourself, then you will not be sad, you will be happy and happy.
“Well, come on, be my close friend for life,” the girl envied the traveler.
“No, I don’t have time to keep you company, God has given me luck, I have to go find my luck and enjoy it,” said the poor man and left.
A hungry wolf was waiting on the road, as soon as he saw the traveler from afar, he ran forward.
“Oh, what did God say?”
“Brother, while going to God, a beautiful girl and a dry tree happened after you. The girl wondered why she couldn’t be happy, and the tree wondered why it was dry in spring and summer. I told God, he said. “Tell the girl to find a life partner for her, she will be lucky, tell the tree that there is gold under you, they need to dig out that gold, let your roots reach the ground so that you become green.” I came and told them the words of God. the tree said: come on, take out the gold, and the girl said: I choose you as my friend. I said: “No, brother, I can’t, God gave me luck, I have to go find my luck, enjoy it.”
“And what did God say about me?” asked the hungry wolf.
- He also said for you: you will come hungry, until you find a stupid person, you will eat, you will be satisfied.
“Where can I find a person more stupid than you to eat?” said the wolf and ate the stupid poor man.
